معلم روی دفتر تمام بچه ها نوشت : ((  داد ))

ــ دال ، الف و دال ــ

 کودکی تمام شب

                مشق داد می نوشت

معلم مکتب جمله های  من !        بیا و مشق هایم را خط بزن .

بیا وگریز دل ، از طفل به دریا رفته را ببین

     یادم هست آخرین روز :

آنروز که در پشت لبخندهایت ، کوهی از موفقیت را برایم آرزو کردی ! . . .

وچه غمی بر دلم نشست وقتی که تو رفتی ومن ماندم !

اما فردا اگر بیایی ؛

          دیگر مشق هایم خط خطی نخواهند بود .

راستی ،

           از تو فقط شعری برایم مانده است :

. . . (( بی تو مهتاب ،

شبی باز  از آن  کوچه گذشتم

همه تن چشم شدم ، خیره به دنبال تو گشتم .))

         بیا وباز هم برایم از عطر بابونه بگو .